Accordeon hoe het begon ...
In 2004 kocht ik een accordeon, Rossini Proline 72 bas,
Vanaf mijn 10e jaar tot mijn 16e heb ik pianolessen gehad. Toen ik 22 was heb ik dat weer opgepikt. Ik speelde alleen klassiek en was al een aardig eind op weg. Toen ik op een feest was zag ik iemand met een kleine accordeon. Ik vond dat erg leuk, Vooral omdat je dat instrument kan meenemen en gemakkelijk met anderen kunt samenspelen. Op dat feest ontstond ook een geweldig samenspel van gitaar, accordeon, zang, percussie, dans. Sindsdien was ik enthousiast geworden voor de accordeon.
Met mijn collega had ik het er over en hij vertelde mij dat hij nog een oude accordeon in een bureaula had liggen. Ik mag het instrument voor een symbolisch bedrag vanl 25 gulden hebben. Ik heb daar ongeveer 3 maanden les op gehad en toen was ik toe aan uitbreiding van de basknoppen. Ik heb toen een 2e-Hands Hohnica accordeon gekocht. Daar heb ik jaren lang met plezier op gespeeld. Uiteindelijk toch voor meer kwaliteit gegaan en de oude Hohnica voor een leuke prijs verkocht. Dat is het leuke met muziekinstrumenten. De aanschaf ervan betekent een investering. Vaak krijg je er hetzelfde bedrag voor terug, als je het instrument jaren later weer verkoopt. Ook kan het gebeuren dat het instrument alleen maar in waarde stijgt.
Nieuwsgierig naar het vervolg?
: